Een interessant artikel. Beste Pascale, de aanval is ingezet. Toch vreemd hoe de media graag bovenop een verhaal springt als het om populaire mensen gaat. Hoge bomen .... Ze zal het zo niet bedoeld hebben. waarschijnlijk heeft ze wel nog redenen om voor lamsvlees te kiezen. Ze eet tenminste nog vlees. Ze eet ook vaak kip en dan zal ze wel op zoek gaan naar een kieken dat de tijd heeft gekregen om zijn filetjes op gepaste dikte te laten komen. Er is namelijk een gigantisch verschil in vlees. Daar word je als consument voortdurend aan herinnerd. Foto's op het net. Artikels in kranten, op sociale media. Televisie programma's over moestuinen en vang zelf je verse vis! Hoe meer mensen er hun gedacht over zeggen, hoe moeilijker het wordt om keuzes te maken? Denk ik. Waar koop jij jouw verse voeding?
Ik weet wel het één en ander over lekker eten. Ik ben geen kok, hier zal u geen recepten vinden. Maar over ingrediënten kan ik u wel iets vertellen. Over samenstelling van bepaalde producten ook. Vleeswaren dan vooral. Alles wat met vlees te maken heeft. Wederom, ik ben zelf geen slager, maar laat het ons nu eventjes over vleesbereidingen hebben.
En dan wil ik graag beginnen met 100% gevogelte. Je zal het wel al op een verpakking zien staan hebben. Op kippenworst of beleg voor de boterham. Onze gebakken kipfilet maken wij zelf en dat proef je. Omdat bij ons 100% kip = 100 % kipfilet. En dat is niet hetzelfde als 100% gevogelte. Dat betekent alleen dat er geen varken in zit. De rest mag u zelf aanvullen.
Frankfurters zijn nog zoiets. Knakworstjes, weet je wel. Zelfde verhaal, eigen productie. Waarom? Omdat dat ons beroep is. Op dinsdag hangen die vers geslachte varkens bij ons aan de haak en dan begint het feest. Drie à vier slagers op een rij benen dat uit en zetten alles klaar voor productie. De mooie stukken voor de toonbank en de rest voor gehakt en paté, hesp, pensen, salami, preskop... noem maar op. Wat zit daarin? Vlees en kruiden. Mager vlees? Neen, daar maak je geen charcuterie mee.
Vlees kopen we bij een boer die daar gepassioneerd mee bezig is. Zo weinig mogelijk tussenpersonen. Kweker -slachthuis - slager. That's it. En zo gebeurt het steeds meer. Slagers zijn vragende partij om rechtstreeks aan te kopen. Omdat we het zien op de snijtafel. Doen alle slagers het zo? Waarschijnlijk niet, maar daar moet elk zijn eigen weg in zoeken. Voor ons wordt het steeds duidelijker. Als we het verschil willen maken moeten we er veel energie in steken, maar de voldoening is zoveel groter.
Het gaat er dus over om pure producten te eten. Geen vlees in plastieken bakken. Geen américain die 4 dagen rood blijft in uw koelkast. Geen biefstuk uit een vacuumzak die al een maand onderweg is van ik weet niet welk overzee's land. Echt vlees, op karkas. Volledig verwerkt en met vakkennis versneden. Geen kilo's dumpen in containers omdat de datum verstreken is. Geen aankopen vanop afstand maar dagelijkse opvolging. Van één zot met een passie voor zijn ambacht en een team dat bereid is elke week opnieuw tot het uiterste te gaan.
En dan kom ik. Ik zou dat allemaal meer moeten delen op sociale media. Maar iets houdt mij tegen om de massa te bekoren. Want de media maakt en de media breekt. Onze producten zijn top en daar zijn wij trots op. We zouden dat moeten filmen, hoe wij onze hespenworst en pensen maken. Ik zou fancy lijstjes moeten maken van wat voor lekkers in onze wildpaté zit. Hippe foto's om op Facebook te posten. En een hele schare volgers nastreven op Instagram. Ons product staat, de marketing is ondermaats. Maar er wordt aan gewerkt, geloof mij. Het kriebelt om het met de wereld te delen, maar voorlopig enkel dit:
Quality is the best business plan.
